Mapungubwe trip en vast in ‘the middle of nowhere’

Afgelopen week was zoals de andere weken. De apen, de geluiden en de wat primitievere omstandigheden zijn normaal geworden. Ik ben hard bezig met mijn onderzoek, als het even kan elke dag. Weekenden daar houden we geen rekening mee maar er is zat vrije tijd tussendoor. Ik ben inmiddels ook bezig met camera traps. 3 stuks heb ik in de bomen gehangen en de volgende dag kan ik aan de hand van foto’s zien of het werkelijk bushbabies zijn die uit mijn patches eten en wanneer, hoe vaak en hoe lang ze uit mijn patches hebben gegeten. Erg leuk om te zien!
Na het vieze weer van vorige week loopt de temperatuur weer hard op tot zo’n 30 graden. Toch schijnt het hier veel kouder te zijn dan normaal. Vrijdag vond ik een dode vogel op het pad. Heel raar, want hij was compleet intact, dus zeerwaarschijnlijk gestorven door de kou. Toen ik hem van dichtbij bekeek zag ik dat hij een ring om zijn poot had. Ik heb de vogel meegenomen en heb uit weten te vogelen dat de vogel uit Cape Town komt en heb via een site zijn locatie en ringnummer doorgegeven. De volgende dag heb ik Ian de vogel laten zien en hij was erg geïnteresseerd en heeft het dode diertje meegenomen. Ik hoop dat ik info krijg over het onderzoek waar de vogel toebehoort, want dat hebben ze beloofd.

Zondag ochtend ging ik met 3 andere meiden en 1 jongen een 2 daagse trip maken naar Mapungubwe een natuur reservaat aan de grens van Zimbabwe en Botswana. We namen een tent mee en de 4x4 jeep van Lajuma. Om 7 uur vetrokken we wat betekende dat ik zelf om 5 uur op moest omdat ik mijn voedselpatches uit de bomen wilde halen en de Giving Up Denisity van die nacht wilde bepalen. Om 10 uur waren we in het park en we hadden geluk! We hebben erg veel dieren gezien en genoten van het prachtige uitzicht over Botswana, Zimbabwe en Zuid-Afrika. Iets voor het donker bereikten we onze campingsite. Het was midden in het park dus we moesten zorgen dat alle hekken goed dicht waren. Natuurlijk trekken de apen zich niets van hekken aan, dus alle toiletten, douches en prullenbakken waren ‘Animal Proof’. Om 7 uur was het weer pikkedonker en na mijn gemaakte avocado pasta salade gegeten te hebben zijn we nog voor 8 uur onze tent in gedoken. Geen idee waar we hier allemaal zo moe van worden… De volgende dag zijn we om 6 uur opgestaan om door het westelijke deel van het park te rijden. Ons ontbijt was alleen wat minder geslaagd. De helft was weggejat door de Vervet Monkeys. Het was werkelijk ongelooflijk. Je hoefde maar even je om te draaien en voor een miliseconde niet op je eten te letten en het was compleet verdwenen en hing ergens in de boom. Om half 7 gingen we weer op pad en we bestempelde onze trip al als supergeslaagd toen het mis ging. We reden een smalle zandweg in (overal zijn zandwegen, maar deze was iets zanderiger). Geen probleem, want we hadden immers een 4x4. Na een paar honderd meter liepen we vast. Je mag niet uit de auto gaan vanwege de dieren (voornamelijk leeuwen en olifanten) die gevaarlijk kunnen zijn. Geen dier te zien en we zaten echt vast, dus we wilde de wielen bekijken. Met geen mogelijkheid kregen we de auto vervolgens in zijn vierwielaandrijving en als we ook maar iets probeerden groeven de wielen zich steeds verder in tot het zand al halverwege de as zat… In het Afrikaans heb ik de handleiding van de auto proberen te ontrafelen. Uiteindelijk hebben we Ian en Oldrich proberen te bellen wat in eerste instantie niet lukte. Toen we uiteindelijk Ian aan de telefoon kregen hebben we niets verteld over de situatie, alleen maar gezegd dat we op een zanderige weg zaten en de 4 wielaandrijving wilde. De verbinding was te slecht en we konden er niet veel van maken. Dan maar de telefoonnummers van de receptie van het park. Na meer dan een half uur kregen we eindelijk iemand aan de lijn die niet echt begreep wat er aan de hand was. Hij zou wachten op de ranger en die vervolgens sturen. We mochten niet naar de grotere weg lopen, want dat was te gevaarlijk. We hadden er niet echt vertrouwen in dat er echt iemand zou komen. We zaten inmiddels al meer dan 2 uur vast en er was nog niemand langsgekomen. Dus zijn we begonnen met graven (ja we mochten niet uit de auto, maarja je kunt er moeilijk in blijven zitten, want dan kom je helemaal niet verder). We hebben alle wielen uitgegraven en vervolgens met takken de weg belegd. 4 mensen duwen en 1 iemand de auto rijden. Het werkte! We schoten iets van 20 meter naar achter maar we hadden er nog een paar honderd te gaan. We begonnen weer van vooraf aan en uiteindelijk hebben we dit 3x gedaan en zijn we op de doorgaande weg gekomen! Iedereen zat onder het zand en was helemaal uitgeput, maar we waren zo blij!. We waren als de dood dat er alsnog een ranger zou komen en we een boete kregen omdat we uit de auto waren gegaan, of omdat we misschien een verkeerde weg hadden genomen. Toch zijn we uiteindelijk terug gereden naar de receptie om te vertellen dat we ‘oke’ waren. De man achter de receptie zei: ‘ow ik wachte nog steeds op de ranger en dan zou ik jullie bellen waar jullie precies waren’. Een paar uur later….en ze waren dus nog niet eens naar ons opzoek gegaan.
De fun was natuurlijk over en we besloten om in Vivo onze weeklijkse boodschappen te doen en terug te keren naar Lajuma. Toch was het een erg geslaagde trip en we kunnen een hele boel dieren op onze checklist afstrepen. We zagen respectivelijk: Impala, Zebra, Giraffe, Olifant, Eland, Bushbuck, Waterbuck, Warthog, Banded mongoose, Krokodil, Bushpig, Baboons, Vervet Monkeys, vele eekhoorntjes en vele vele parchtige vogels en waarschijnlijk nog meer wat ik nu even vergeten ben.
Morgen weer aan de slag met mijn onderzoek. Waarschijnlijk even in overleg met Ian over hoe en wat verder.
Ik kan helaas geen foto’s posten, omdat we maar een beperkt aantal dowloads ofzo per maand mogen doen en als we daar overheen gaan kost het veel geld.. heel vaag, dus helaas kan ik geen foto’s toevoegen. Misschien doe ik dat als ik een keertje in een internet café in Louis Tirchard.

Groetjes, Carlijn