'Het dagelijkse leven'

Aangezien ik afgelopen week hard aan mijn onderzoekje heb gewerkt, heb ik niet heel veel spannende dingen meer meegemaakt en wordt alles een beetje ‘het dagelijkse leven’. Wel leer ik elke dag dingen bij die normaal beginnen te worden, maar als je er bij stil staat, ze best wel apart zijn. Bijv: Geef niet meteen iemand anders de schuld als er ‘s ochtends eten verdwenen is; Bushbabies zijn snachts erg goede inbrekers, dus sluit alle ramen goed af! Baboons vinden het leuk om af en toe een keer de wc’s en de douches uit te proberen, dus houd ook die deuren altijd dicht! Ook al zit je in de ‘middle of nowhere’ je kunt niet zomaar ongezien de bosjes in vluchten om naar de wc te gaan, want voor je het weet staat je blote kont op een van de cameratraps... Voor feesten, onder wat primitievere omstandigheden, gebruik je gewoon een bezem om een limbo danswedstrijd te houden en de verticale inclusief de horizontalen palen in het gebouw om een paaldans/acrobatiek wedstrijd te doen. Aangezien ik mijn armspieren goed getraind heb door het bomen klimmen en ik ook mijn lenigheid heb bijgehouden, won ik dat laatste natuurlijk op mijn sloffen.

Mijn onderzoek ging afgelopen week helaas wat minder. Eigenlijk heb ik niets te klagen en mag ik van geluk spreken dat de Bushbabies mijn voedselpatches vinden, ze eruit eten en dat cameratraps bevestigen dat alleen busbabies eruit eten. Ik heb zelfs al een soort van resultaten van mijn hoogte experiment. Omdat ik twijfelde over de hoeveelheid voedsel heb ik dinsdag even met Ian (de professor) mijn resultaten besproken. Hij was zeer tevreden over mijn resultaten, maar ook hij was het met mij eens dat de hoeveelheid voedsel misschien toch niet helemaal oke is. Afgelopen week heb ik dus een beetje met die hoeveelheden gespeeld, maar nu lijken de bushbabies heel raar te doen. De ene nacht eten ze heel veel, de andere heel weinig en ik kan het niet echt verklaren met weersomstandigheden ofzo. Misschien dat ze te veel inbrekertje gespeeld hebben… Van Ian heb ik een nog ongepubliceerd artikel gekregen van onderzoek met bushbabies. Daarin gebruiken ze ook kattenvoer, maar een ander merk, dus ik wil graag ook dat merk proberen. Daarvoor moet ik natuurlijk weer tot maandag wachten, want dan kan ik pas naar de winkel. Ik ben ook op andere ideeën gekomen voor mijn onderzoek, dus dat is ook wel leuk, maar ik moet natuurlijk eerst die hoeveelheid bepalen voordat ik verder kan.

Woensdag heb ik samen met het Fransekoppel een avond wandeling gemaakt naar ‘de patches’. Dat is een gebied met veel gras en tussen het gras staan kleine ronde bosjes, wat de patches genoemd worden. Hier wordt veel onderzoek gedaan naar foerageer gedrag van verschillende grazers en browsers, maar momenteel wordt er niets gedaan. Het is een hoger gelegen platte vlakte omringd door bergen/klifs. We gingen om dieren te zien in de schemer/donker, maar helaas zagen we alleen een mannetjes bushbuck, wat wel een prachtig dier is overigens. Op de terugweg in het pikkedonker zagen we weer de ogen van een groot dier. We konden het natuurlijk niet laten om weer de bosjes in te duiken en het van dichtbij te gaan bekijken, maar helaas konden we het niet meer vinden.

Vrijdagavond(gisteren) hadden we een feest in bushkamp. De jongens hadden de ruimte mooi aangekleed met onder andere een kerstboompje met gekleurde lichtjes en gekleurde boxershorts over de lampen gehangen. De muziek vanaf de laptop met spiekers werkte vrij goed en zoals geschreven hielden we paaldans- en limbodans wedstrijden. Het voordeel van een Lajuma party is dat deze al om 8 uur begint, want dat is voor ons gevoel al laat. Dus eindelijk een feest waar ik het nog best lang kon volhouden.
Vandaag lijkt iedereen brak te zijn, maar mijn ritme is zo gewend aan vroeg opstaan, dat ik vanmorgen vroeg alweer naar mijn patches ben gegaan.

Na 4 weken geen turnen ben ik het onderhand erg gaan missen. Afgelopen week denk ik er zo vaak aan…. Op internet vond ik een ‘Gim Klub’ in Louis Trichardt vlakbij waar wij onze boodschappen doen. De club is lid van de gymnastics federation, maar wat het voor moet stellen weet ik niet. Uit nieuwsgierigheid heb ik gemaild naar de openingstijden en heel toevallig zijn ze maandag open van 2 tot 6. Het is dus een mogelijkheid, maar het houd in dat ik van te voren mijn boodschappen moet doen en het is wat gecompliceerd. Ik kan hooguit een uur sporten. Heel misschien dat ik maandag langs ga om te kijken wat het is. Ik ga ook maar eens bij Oldrich informeren of hij er iets over weet.
Maandag ga ik samen met Rebecca ook mijn Visa regelen, dan heb ik dat ook achter de rug.

Verder heb ik nog groot nieuws, het grootste nieuws van deze week, bewaard voor het einde van dit verslag:
Pappa en Mamma komen!!! Ze komen vanaf 10 november om een dag of 4 door te brengen in Lajuma en daarna gaan we reizen. Volgende week ga ik met Oldrich de reis uitstippen. Het is wel nog heeeel lang wachten…maar dat houd ik wel vol! Het wordt Mamma’s eerste echte grote reis en uit betrouwbare bronnen heb ik vernomen dat ze dansend door het huis gaat en het nog niet kan geloven. Haha!
Komt goed mam! We maken er een reis van om nooit te vergeten!

Groetjes, Carlijn