Aftellen begonnen!

Aftellen is misschien niet het goede woord om de laatste dagen hier te beschrijven, want dan lijkt het of ik erna uit zie om Lajuma te verlaten en het tegendeel is waar. Wel verheug ik me natuurlijk ontzettend om mijn ouders te zien en ze in Lajuma rond de leiden en vervolgens op ‘vakantie’ te gaan. Nog 5 nachten ‘slapen’ en dat is het zover! En dan slapen tussen aanhalingstekens, want ik weet niet in hoeverre ik de laatste nachten nog werkelijk slaap… zo erg verheug ik me erop.

Afgelopen weekend had ik een wat moeilijkere tijd. Mijn oma was natuurlijk overleden en dat kwam pas een paar dagen later harder aan dan ik had verwacht. Het schoot in mijn nek en ik kon nauwelijks meer om me heen kijken en heb een complete nacht wakker gelegen omdat ik geen enkele positie kon aanmen. Daarnaast was het ook nog eens super warm en dat is in zo’n situatie helemaal niet fijn. De druppel die de emmer deed overlopen was dat ook nog eens mijn laptop die het min of meer begaf. Nou hij doet het nog gewoon, maar het scherm kan niet meer naar beneden of naar boven omdat het scharnier gebroken is en in Town konden ze er niets aan doen, dus wordt lastig meenemen op reis. 3 studenten waar ik veel mee optrek vertrokken maandagochtend naar Kruger. Zondagavond was het dus even moeilijk en voelde ik me voor het eerst echt even alleen. Echter was dit toch niet echt van lange duur en was er al snel iemand die aanklopte en vroeg of het wel goed met me ging en me een dikke knuffel gaf en toen ging het ietsjes beter..

Maandagochtend in town nog even met mamma gebeld, wat nu iets makkelijk was aangezien in NL de klok verzet is en hier niet. Vanaf nu is er dus een uur verschil! Ook even Marjo gesproken en dat alles luchten heel erg op. Toch nog lekker van mijn ontbijtje bij Rose Café genoten en mijn lekkere cappuccino met slagroom. Na afloop even een groepsfoto gemaakt met de bediende: Antoinette, aangezien het mijn op 1 naar laatste keer was. Luchen deden we eindelijk weer eens bij oceans basket het seafood restaurant. Ik had iets van 5 verschillende soorten vis. Heel lekker!
Voor het eerst werden we na Pic ’n Pay wat sneller opgehaald, maar dat betekende helaas niet dat we eerder in Lajuma aankwamen. 1 van de auto’s begaf het halverwege de berg. Aangezien het de eerste auto was moest iemand naar boven lopen om Ian en een trekauto te gaan halen. Ik denk dat we wel een uur gewacht hebben. Alle boodschappen overgeladen zodat de kapotte auto wat lichter werd. Uiteindelijk is de kapotte auto naar boven getrokken. In de barn aangekomen was er weer geen stroom, dus pikke donker.
Meteen door gelopen naar Reitha. Ik wilde de waterfall lodge voor mijn ouders betalen. Ik heb afscheid genomen van Reitha en Ian, omdat ze dinsdag zouden vertrekken voor de begrafenis van Reitha’s moeder op woensdag (zelfde dag als mijn oma) en daarna zouden ze op vakantie gaan, dus er was een grote kans dat ik ze niet meer zou zien. Op de terugweg naar de barn brak er weer een enorme storm los. We hadden kampvuur gemaakt, maar dat werd natuurlijk snel geblust. Hele nacht enorme regen en dat ging nog tot woensdagmiddag door. In twee dagen zakte de temperatuur van 44 naar 14 graden… Ik heb dus vooral wat binnen gewerkt aan mijn verslag.
Woensdag was de begrafenis van Oma die ik een klein beetje via de mail heb gevolgd. Wanneer ze haar naar de kerk reden en wanneer de mis afgelopen was. Het lijkt allemaal heel onwerkelijk. Later heeft mamma ook nog bijna de complete begrafenis via msn verteld.

Smiddags was het droog en besloot ik te gaan rijden met Ilse’s aanstaande nieuwe ruiter. Camilla een Engels meisje die hier t/m Augustus blijft wil het heel graag over gaan nemen. Ze heeft redelijk wat rijervaring, maar vooral heel veel liefde voor paarden. Ik wilde haar in eerste instantie meenemen op Lady, maar omdat het zo glad was van de regen, was ik bang dat Lady zou uitglijden. Ilse kon het makkelijk aan. Ik zette haar op Ilse en we reden (ik te voet) richting Judie en Oldrich’s huis. Dat ging allemaal prima. De terugweg wilde we echter een andere weg in slaan dan Ilse wilde en aangezien Lady hinnekte was Ilse vast besloten. Ze ging er hard vandoor in de richting van Lady. Gelukkig had ik Camilla ervoor gewaarschuwd. Ik wist dat Ilse heel sterk kon zijn en dat er een kans was dat zij haar niet kon houden. Het beste wat ze kon doen was gewoon erop proberen te blijven zitten. Ze stopt immers vanzelf! Ik erachteraan gerend en aan het einde van de weg stond ze hoor bij Lady! Camilla zat er tot mijn opluchting nog steeds op. En toen ik vroeg of alles goed was zei ze: Yeh I am Oke! Was a lot of fun! Gelukkig! Ze was dan misschien niet een hele goede ruiter, ze is tenminste niet bang en zal niet snel opgeven. Ze leek het wel een uitdaging te vinden om beter te leren rijden.
Het leek me op dat moment beter als ik er zelf weer even opkroop om Ilse even aan te pakken en haar te rijden waar wij eigenlijk heel wilde. Dat ging prima, totdat ik omdraaide in de richting van ‘huis’. Toen kwam er even veel protest. Ze wilde er weer vandoor gaan, maar ik was te sterk voor haar. Dat vond ze niet leuk, dus ze besloot dat ze of wilde stilstaan of wilde rennen. Het werd dus stilstaan, op de plaats gespring/gesteiger en uiteindelijk een beetje passage in de goed richting. Erg vermoeiend…en op het einde droop ze van het zweet en ikke ook.
Toen ik terug kwam hoorde ik echter dat Melissa haar een paar dagen geleden gereden had en het heel snel opgegeven had omdat het niet lukte… ik was hier niet van op de hoogte, maar ze bleek dus twee keer gewonnen te hebben, waardoor ze nu in een echte uitprobeer fase zit.
Ik blijk de enige die haar in zo’n situatie aankan (tot nu toe), dus dat is even lastig voor de nieuw ruiters.
Gelukkig leek Camilla niet uit het veld geslagen. De volgende dag hebben we beide paarden gepakt en Camilla vond het goed als zij gewoon op Ilse ging en ik op Lady. Het was dit keer een goede ervaring. Ilse was nog steeds af en toe dat ze sneller wilde dan dat ze mocht, maar Camilla had nu meer controle en ik heb haar een paar goede tips kunnen geven. We hebben denk ik een uur gereden en ze heeft me wel honderd keer bedankt, want ze vond het zo geweldig.
Ilse heeft eigenlijk echt een martengaal nodig. Marjo heeft me wat tips gegeven om iets te fabriceren, dus dat gaan we vandaag dan ook maar uit proberen.

Morgen hebben ik, Laura, Marine (Fr), Alex(USA) en Camilla (GB) een tripje gepland naar Blouwberg NR, dus ik ben bezig met de auto te regelen. Het is slechts een uur hiervandaan. We wilde vooral gaan voor de Vultures, want daar is een grote Vulture colonie, maar door de vele regen is het niet heel zeker dat we ze zullen zien. We hebben besloten sowieso te gaan om een keer iets anders te zien dan deze berg die Lajuma heet.
Vanavond nog een groot kampvuur om een of ander Engels feest te vieren. En dan zijn echt de laatste dagen aangebroken en moet ik een beetje alles gaan organiseren. Beetje opruimen, mijn bestanden weg branden, mijn aller laatste frame uit het veld halen etc. etc..
Donderdag ga ik samen met Oldrich of Judie mijn ouders ophalen onderaan de berg en vervolgens verhuis is samen met hun naar de Waterfall lodge. Er komt een nieuwe student, dus ik ben min of meer gedwongen de laatste dagen in de waterfall lodge door te brengen, maar dat wilde ik ook graag.

Wat zal ik alles in de barn gaan missen. De herrie van de apen op het dak, de luie Bonnie in de stoel en in de wastafel, de herrie van de koelkast.., het wegspringen van de WC’s als je doortrekt (komt meer water boven de toilet uit dan dat erin blijft..), de stroomuitval van de laatste dagen, de lekken in het dak, het aanmaken van de geiser met lucifer elke keer als je wilt douche, altijd weer iets waarvan het gas weer op is, de vreselijk slechte matras met de mega kuil erin, de baboons, samango’s en paarden in de tuin. Zucht…. Nog 5 nachten…

Mamma en Pappa tot snel!
Marhim Jasper, Veerle, Bo, August, Woody en alle andere dieren, vrienden en familie… zie de afsteller hier langs mijn reisverslag over hoeveel dagen ik terug ben!

Liefs, Carlijn