Vetkoek

Het weekend heb ik weer lekker zwemmend en paardrijdend doorgebracht. Zondag ontdekte ik echter dat Lady bij haar uier een open ontstoken wond had door de teken. Ian was het hele weekend niet thuis dus ik besloot naar Oldrich en Judie te gaan. Ze beloofde het die avond met Ian te bespreken en de volgende dag spul te halen. Maandag was het natuurlijk weer: ‘townday!’. Voor het eerst had ik niet echt veel te doen, dus we besloten ontbijt te nemen bij Rose café en dan in het seafood restaurant te lunchen. In de auto zaten we met de drie Nederlanders en Judie, dus we besloten de hele weg Afrikaans/NL te praten. Dat ging erg goed en we hebben veel lol gehad, dus zo was de lange towndayreis niet zo heel vervelend meer. Bij Rose Café aangekomen besloten we alle drie (Laura en Sarah) te gaan voor iets typisch Afrikaans: Vetkoek, die gevuld was met ei, bacon, kaas en tomaat. Vetkoek lijkt een beetje op Oliebol, want het is een soort van deeg in de frituurpan gebakken. Ik denk wel dat het minder zoet was, want anders was het een beetje raar met al dat beleg.
Wat we kregen leek op een enorme hamburger zo groot als ons bord. Het was heerlijk, maar zoals verwacht vreselijk veel. Alle drie zijn we erin geslaagd ons bord leeg te eten. Rond luchtijd zaten we nog zo vol dat we het zonde vonden om naar het seafood restaurant te gaan, dus we strande weer bij Rose Café voor wat drinken en evt. een kleine maaltijd. Ook met de bediende (Antoinette) van Rose Café hadden we afgesproken Afrikaans/Nederlands te praten, maar dat bleek een stukje moeilijker dan met Judie. We hadden wel de grootste lol en Antoinette was in het begin heel verbaasd: ‘hoe kan het dat jullie een beetje Afrikaans praten?’ haha.
Savonds kreeg ik wondspray van Oldrich voor Lady dat ik zo vaak mogelijk erop moest sprayen. Hij zei dat ze het vreselijk vonden, dus dat ze me vast niet leuk meer zou vinden als ik het eenmaal had gebruikt. Een hele opgave om Lady te vinden in de bushes, haar te vangen en het spul in mijn eentje op te doen. De volgende dag ging ik dan ook maar meteen aan de slag. Na een uur had ik ze gevonden. Ik kreeg Lady gelukkig snel te pakken en heb haar eerst uitgebreid geborsteld en lekkere dingen gegeven, de spray gebruikt en vervolgens weer uitgebreid geborsteld. De spray vond ze vooral heel eng en Ilse ging er vandoor. Blijkbaar heeft die er wel nare ervaringen mee gehad, maar uiteindelijk was ik goed geslaagd. In town had ik Dubin (leder vet) gevonden en besloot ik die middag al het paarden leer even onder handen te nemen, want dat was in zeer slechte staat. In het totaal had ik 3 hoofdstellen gevonden, maar bij het open maken van de riempjes braken al een paar stukken… Ik ben er een paar uur mee bezig geweest en uiteindelijk heb ik van 3 hoofdstellen 2 goede kunnen maken, maar slechts eentje heeft een neusriem gedeelte. Een hele pot Dubin is er doorheen gegaan zo droog was alles. Savonds kwamen Ilse en Lady weer naar de Barn en besloot ik een ritje te gaan maken op Ilse. Het was de aller eerste keer dat Ilse zonder enig protest van huis en Lady weg ging. Het was voor mij echt een overwinning, omdat ik zo hoop dat mensen met wat minder rijervaring haar ook kunnen rijden als ik straks weg ben. Ik vertelde Ilse’s vooruitgang trots aan de andere studenten en daarop volgde de eerste aanmelding. Mellisa (USA) had aardig wat rijervaring en wilde het graag proberen. Het kon natuurlijk twee kanten op: ze kon net zo braaf doorgaan als ze inmiddels bij mij deed, of ze kan het opnieuw gaan uitproberen met haar nieuwe ruiter. Gelukkig deed ze het eerste en Melissa heeft een ritje gemaakt van 10 min. in alle gangen en kwam voldaan terug.
Ergens had ik gemengde gevoelens. Ik was super trots dat ik haar zo ver had kunnen trainen dat andere studenten het nu ook konden, de dag ervoor had ik besloten dat dat mijn doel was voordat ik wegging. Maar nu het al zover bleek te zijn besefte ik dat ik de paarden voortaan zou moeten ‘delen’. Echter biedt dit ook weer de mogelijkheid om met z’n tweeën te rijden en dat is natuurlijk ook heel erg leuk!
‘S avonds was het volle maan en besloten we met een grote groep weer de Lajuma te beklimmen. Op de top hebben we weer de zonsondergang afgewacht en toen in het donker naar beneden. Het was een bloedmaan, wat wel heel mooi was, maar waardoor het toch wel heel erg donker was en het eerste stuk naar beneden is heel erg rot. Helaas hebben we niet veel dieren gezien op wat Bushbucks en een lesser bushbaby na.
De volgende dag besloot ik dat Ilse ver genoeg was om een wat grotere rit te maken van een uur of 2. Echter zou het weer heel erg warm worden, dus als ik dat wilde doen, moest ik wel heel vroeg op. Iets voor 5 ging dan ook de wekker en heb mezelf uit bed gesleurd. Ik verklaarde mezelf al voor gek, maar om 5 uur zat ik aan het ontbijt met 7 van de 9 studenten die in de barn ‘wonen’. Alle ‘dagapen mensen’ moesten natuurlijk vóór de apen het bed uit. Ben ik even blij dat ik ‘nachtapen’ bestudeer via camera analyses en hun foerageer gedrag meet overdag. haha. Dan natuurlijk opzoek naar de paarden, want die moest ik eerst nog vinden. Ik had dit keer erg mazzel. Ze waren vlakbij en ik besloot het zadel mee te nemen en Ilse ter plekke op te zadelen. Alles ging weer zonder protest. Ik ben helemaal boven naar de patches gereden. Daar is een groot vlak open veld. Ik moest vooral veel stappen, want er zijn veel grote holen van Aardvarkens. Ilse gaat echt moeiteloos een rotsklifje op en af, of zelfs een vrij steile rots helling. Echt grappig vergeleken de paarden in NL. Ik vind het soms ook moeilijk in te schatten wat ze wel en niet kan, dus laat ik haar bijna geheel los en kijk wat ze doet. Als ze zonder enige aarzeling de rots af of op gaat, nou dan kan ik wel aannemen dat ze het kan en moet ik vertrouwen op haar. Na een uur rijden werd ze wat onrustig en begon ze te hinneke. Blijkbaar vond ze het toen wel tijd worden dat ze Lady weer zag, maar ik was nog in de patches. Ik moest haar flink inhouden, waardoor het af en toen een beetje een passage gangetje werd. Ik had mijn camera meegenomen en heb wat filmpjes en foto’s gemaakt als herinnering. Het was een heerlijke rit van 6 uur tot 8 uur ‘s ochtends.
Naderhand besloot ik even bij Reita langs te gaan om te vertellen dat ik zo’n heerlijke tijd heb met de paarden. Gelukkig was ze er. Nog voor dat ik iets kon zeggen vertelde ze al dat ze zo blij was dat ik de paarden aandacht gaf en ze reed. Ze vertelde helemaal dat ze met een vriendin was aan het skypen en haar verteld had dat ze eindelijk een student had die de paarden reed, want dat was inmiddels jaren geleden. Ik vertelde haar van Ilse haar rodeo kunsten, die waarschijnlijk het gevolg zijn van vele studenten die snel afstapte nadat ze het even hadden geprobeerd. Ik vertelde dat het erg verbeterde en dat voor het eerst iemand anders haar had gereden. Volgens haar was Lady zeker niet te oud om te rijden en nog heel actief, wat eigenlijk ook wel bleek met mijn ritje met Emma. Ik vertelde dat we maar 1 zadel hadden dat nog heel was en samen gingen we opzoek naar zadels in de schuur. We vonden er nog 2, waarvan 1 engels. Het zag er niet erg goed meer uit, maar het was vooral heel vies. Het was iig niet gebroken en de stoten leken oke. Ze zou een van de werkers vragen het in te vetten, dus daar hoefde ik me geen zorgen om te maken. Ze had het zelfs over een nieuw zadel kopen, maar ik zei dat ze maar even moest afwachten totdat ze er zeker van was dat studenten ermee door gingen. We hebben heel erg lang gekletst.
De volgende dag spraken Mellisa en ik af samen een buitenrit te maken en we besloten om 7 uur s ochtends de paarden te gaan zoeken. Echter hadden we dit keer geen geluk en we konden ze nergens vinden. Ook in de namiddag waren ze nog steeds ‘kwijt’. Dit was de eerste keer sinds ik ze rijd dat ik niet weet waar ze zijn, maar ze kunnen letterlijk overal heen, dus zo raar is dat niet. Ik heb mezelf dus weer even hard op stage gestort om even in te halen, omdat ik de laatste 2 weken wat rustiger aan heb gedaan. Ook vandaag en morgen nog even hard aan de slag. Hopelijk vinden we snel de paarden, want ik begin het nu toch wel weer te missen.
Ik realiseer me dat toen ik zo bezig was met de paarden, ik veel minder aan turnen dacht. Eerst dacht ik er zo veel aan dat ik bang was dat het bijna ziekelijk was haha, maar door het paardrijden was ik afgeleid en dacht ik zelfs dat het niet zo erg zou zijn als ik niet meer kon turnen. ‘Dan ga ik thuis toch weer lekker paardrijden!’. Nu ik twee dagen niet gereden heb komt het turnen weer naar boven…uhm.. ik duik hoe dan ook de eerst mogelijke training thuis de zaal weer in!

Groetjes, Carlijn