Panama, Bocas Del Toro (dag 24 t/m 29)

(14) Border crossing met Panama is best een ervaring op die plaats (Sixaola). Alles uit de auto, ‘exit fee’ betalen en weer ergens anders naar stempelpost, vervolgens met al je bagage te voet de brug oversteken (naast een hele oude spoorbrug) rivier de Sixaola over, vervolgens naar migratie Panama en ‘entrence fee’ betalen weer aan de andere kant van de weg. Je vraagt je echt af waarom ze die posten niet gewoon naast elkaar zetten...?? Het laatste stukje van de reis moest ik een watertaxi nemen naar Bocas De Toro, het hoofdeiland (Isla Colon). Deze bootreis was al een trip opzicht. Tussen alle groene eilanden over het knal groen/blauwe water waardoor ik in veel gevallen tot op de bodem kon kijken. Ik was nu al blij met mijn keus hier naar toe te komen en benieuwd wat ik hier allemaal zou gaan zien en meemaken.
Vanuit het hoofdeiland nam ik een privé watertaxi naar het eiland Solarte waar de Bambuda, Lodge (de enigste lodge daar) gevestigd is. Bambuda lag zoals op een foto die ik gezien had: tussen de knalgroene jungle, palm- en fruitbomen, pronkte een houten gebouw met groot balkon en teras. Rechts van de lodge een enorme glijbaan de groen/blauwe zee in. Het leek wel een droomparadijs!

Ik checkte in en kreeg een bed tegen een open raam. Enkel vliegengaas scheidde mij van de tuin en jungle. Het was een grote dorm (10 pers), maar wel een luxe. Iedereen zijn eigen ventilator, lichtje en gordijntje. Ik was intussen zo gewend geraakt om in dorms te slapen dat de hoeveelheid mensen me echt niet meer uit maakt. Omdat er alleen een lodge was, was iedereen genoodzaakt om in het restaurant te eten en dat was erg leuk georganiseerd. Voor 18 uur moest je je keuze doorgeven (elke dag ander menu met 3 mogelijkheden) en dan werd alles tegelijk aan lange tafels geserveerd. Ideaal dus als je alleen reist want zo maak je tijdens diner meteen contacten. Zoals gewoonlijk klitte de alleenreizende samen en ontmoette ik Helen en Nicole (beide UK), Barbara (GER) en Elisabeth (Swiss). Er waren al plannen om naar Starfish Beach op het hoofdeiland te gaan de volgende dag en ze vroegen of ik mee ging.

(15) Starfish beach is zo'n strand dat je in magazine’s ziet en waarvan je je afvraagt of het echt bestaat of gefotoshopt is, iets blauwe, iets groener etc. Maar het bestaat echt!.. het is misschien wel mooier en onwerkelijk: groene jungle, palmbomen, coccusnoten op het witte strand en drijvend in de knal blauwe mega heldere zee met zijn zeesterren op de bodem. Terwijl ik normaal niet echt een strandmens ben, vloog de dag hier voorbij en kon ik niet ophouden met zeggen: ' dat het echt bestaat'.
's Avonds genoot ik weer van een heerlijk diner, want buiten het feit dat het leuk georganiseerd was, is het eten buitengewoon lekker en professioneel bereid en geserveerd. Ik besloot die avond tot het einde van mijn reis te blijven (4 nachten).

(15) We kozen een ander eiland en strand van de kaart en plande de volgende dag naar Bastimentos eiland, Redfrog Beach, te gaan. De watertaxi dropte ons ergens, maar niet bepaald dicht bij het strand. We werden de jungle in gestuurd waar we 2 uur in rondgedwaald hebben, totaal verdwaald. Gelukkig weet je van een eiland dat zolang je maar het strand blijft volgen het ooit wel goed komt :-).
We kunnen in ieder geval zeggen dat we 'of the beaten track' waren, want we zijn verder niemand tegen gekomen. Daarnaast hadden we onszelf 3 dollar bespaard, want de officiele ingang hadden we nooit gevonden, we kwamen tenslotte uit de jungle ;-).
Redfrog Beach is een ander mooi strand in vergelijking met Star Beach, misschien iets minder palmbomen en meer jungle directer aan het strand. Uiteraard zagen we een Redfrog!

Ik ging wat vroeger terug samen met Helen die een vlucht moest halen en besloot die middag in mijn eentje de jungle achter onze lodge te verkennen. Als het veilig genoeg is geef ik er tenslotte de voorkeur aan alleen te gaan. Genieten van de jungle geluiden, mijn eigen tempo aanhouden en als ik een foto wil maken, of een vogel wil achtervolgen hoeft niemand op mij te wachten. Ik heb 3 uur rondgestruind, veel rode kikkers gezien en een aantal interessante vogels. Ik liep naar ‘Hospital Point’, de beroemdste plek van het eiland, omdat ze daar vroeger Malaria en Yellow fever patiënte verzorgde en je kan er goed snorkelen. Aan dat laatste ben ik niet toegekomen en ik ben uiteindelijk gaan snorkelen bij de koraalriffen voor de lodge waar het ook ontzettend mooi was!

(17) De volgende dag brak mijn laatste dag aan. De meeste meiden die ik had ontmoet waren vertrokken, dus ik boekte een tour. Een watertaxi pikte me op waarna we vervolgens naar Dolphine's Bay gingen, waar we inderdaad veel dofijnen zagen. Daarna door naar Zapatillas island. Dit is een vrij klein onbewoond eiland, wat een nationaal reserve is. Het was nog mooier dan Star Beach. Het was mogelijk om om het eiland heen te lopen, waarbij je af en toe, óf over bomen moest klimmen, óf tot je middel de zee in moest. Wederom daar gezwommen en gesnorkeld. Het was zo helder dat je meters ver onderwater kon kijken, maar er was geen koraal, dus niet heel veel kleurrijke vissen.
Na 2 uur vertrokken we weer om bij Calvin Cave te gaan snorkelen. Dit ging vanuit de bood. Hier heb ik veel fel gekleurde paarse, blauwe en gele vissen gezien!

Terug naar de lodge zagen we vanuit de taxi al dat de glijbaan in gebruik was genomen. Hij was voorheen gesloten vanwege de droogte, maar het had die hele nacht geregend, dus blijkbaar genoeg water! Natuurlijk moest ik daar meteen vanaf! Ik heb hier een hylarisch filmpje van, maar die durf ik niet te laten zien. Ik heb nogal hard gegild de eerste keer ;-).

Die dag was het ook Koningsdag en een andere Nederlandse reiziger had een vlaggetjes stift meegenomen en schilderde dat bij iedereen op de wang en riep daarbij 'Kingsday'. Super grappig natuurlijk, want nu liep iedereen, nl of niet met z'n vlaggetje, wetende dat het in Nederland 'Kingsday' was. Ik besloot een groepsfoto te maken in het zwembad.

Bij de receptie vond ik Petronella. Zij had mij die nacht geappt dat ze wilde komen, maar dat er geen bedden meer beschikbaar waren. Ik had die ochtend op Bambuda zelf wel voor haar een reservering kunnen maken. Wat een verassing voor mijn laatste dag! Nadat ik genoeg glijbaanlol had gehad gingen we samen nog even de jungle in.
Ik genoot die avond wederom van een heerlijke maaltijd en had dikke lol om het feit dat iedereen voor alles het excuus 'because its Kingsday' gebruikte, uit welk land ze ook kwamen.

En toen moest ik toch echt afscheid nemen..zowel van bambuda, Panama en van Petronella.

(18) De volgende dag wachtte mijn zeer lange reis terug naar Costa Rica, San Jose. Eenmaal in San José, begon de uitdaging. 'Hoe sla ik taxischauffeurs van me af' opnieuw. Iets wat ik intussen helemaal zat was. Ik ontmoette een Nederlands koppel die in het stadje Alajuela, vlakbij vliegveld een hostel hadden geboekt. De bushalte voor de bus daarheen was niet erg ver weg, dus vastberaden kon ik de taxichauffeurs zeggen da ik tenslotte benen had die me ook ergens konden brengen. Weer wat dollars bespaard!
Het hostel bleek perfect te zijn. Ik betaalde voor een dormbed, maar was de enigste, dus eigenlijk privé kamer! Toen ik 's nachts opstond bleek ik niet de enigste te zijn die naar het vliegveld ging op dat tijdstip. Wederom hoefde ik niet alleen en kon ik de taxi delen.

Van Costa Rica vloog ik via Houston. Bij de douane kreeg ik weer dezelfde vraag als de heenweg: 'Reisde je helemaal alleen door Central America?'. Wat ik moest antwoorden wist ik niet… 'Ik ben alleen, maar ik reis bijna nooit alleen' Ik denk dat alleen mensen die ooit alleen reizen (backpacken) weten wat het is: Dat je elke dag wel weer iemand vind en ook bijna elke dag afscheid van iemand neemt. Als je alleen reist sta je meer open en maak je vanzelf contact. Je bent namelijk zeker niet de enigste!!

Het was een geweldige reis. Gelukkig heb ik alle foto's en alle FB-contacten, zodat ik nog lang hiervan kan blijven genieten.