De Meerkamp Finale!
Door: Carlijn
Blijf op de hoogte en volg Carlijn
12 Oktober 2018 | Argentinië, Buenos Aires
Vrijdag was de meerkampfinale! Ik werd vroeg wakker met een onrustig gevoel. Ik had het idee dat ik wat moest voorbereiden, maar er viel feitelijk gezien niets meer voor te bereiden. In de kwalificaties had ik dezelfde toestellen gejureerd en dat was goed gegaan! In het park passeerde we de enorme rij mensen. Dit keer hadden ze hekken geplaatst en zelfs 3 uur voor de wedstrijd stond de rij voor de turnzaal tot zo ver ik kon kijken (dus minimaal 200 meter lang). Later las ik dat er mensen waren die 7 uur in de rij hadden gestaan om turnen te kunnen zien. Op facebook kwam de ene na de andere waarschuwing dat bepaalde sporten of zelfs complete parken hun maximale bezoekers aantal hadden bereikt. Buiten de turnzaal waren enorme schermen geplaatst zodat mensen die er niet meer in konden de wedstrijd buiten konden volgen.
Een uur voor de wedstrijd werden zoals gebruikelijk onze papieren uitgedeeld en omdat de groep nu compleet in uniform was (iedereen moest die dag jureren) zouden we een groepsfoto maken met juryleden inclusief alle assistenten. Eén ‘normale’ en één ‘In the Spirit of the Game’ foto. ‘In de spirit of the Game’ werd het motto van Donatella en om de zoveel tijd op de gekste plaatsen liet ze ons de pose (op 1 been met armen diagonaal) aannemen voor een foto of gewoon voor de fun. Het werd uiteindelijk zo’n ‘ding’ dat we zelfs in Donatella’s afwezigheid ‘de spirit of the game’ poses deden. Vandaar dat je zoveel foto’s van ons juryleden in die houding op FB ziet. Dus ook de groepsfoto!
Een kwartier vóór de wedstrijd moesten we klaar staan voor de opmars en bij het zien van de jurynummers aangegeven op de vloer werd ik nog even wat zenuwachtiger dan dat ik al was. Ik moest voorop lopen! Niet dat daar ook maar iets moeilijks aan is, maar toch.. je bent altijd bang dat je verkeerd loopt, de rest niet achter je aankomt of je veel te snel of veel te langzaam loopt. Ik was er bijna zenuwachtiger voor dan voor het jureren zelf :-). Een maal bij brug aangekomen merkte ik dat de spotlight nu net weer op een andere plek tov de brug scheen, maar op de één of andere manier had ik toch geleerd erdoor heen te kijken. In het begin zie je wel even overal stippen, maar later wennen je ogen eraan. Mijn Britse collega die naast me zat besloot met zonnebril op te jureren, waar we later de grootste lol om hadden, omdat we anders, dan gedacht, aan de ‘verkeerde’ kant tov de camera zaten: We waren de hele tijd in beeld! Na twee rondes brug marcheerde we naar vloer. Tegen het einde van de wedstrijd werd het publiek luider en luider! Je voelde het enthousiasme, de spanning en de vibe van het publiek op de wedstrijd vloer. Ik moest me soms goed concentreren bij het optellen van mijn scores en het juist invoeren, want het gejuich deed bijna pijn aan mijn oren. Bewust heb ik me afgewend van de grote score borden en de tussenstand. Ik wilde niet weten wie er nog steeds in de race waren om de medailles. Feitelijk kan een 0.1 punt dat ik meer of minder geef,bepalend voor de einduitslag zijn, mocht het dicht bij elkaar liggen en dat wilde ik gewoon niet weten bij het invoeren van de scores. Ook de laatste oefeningen jureerde ik erg goed bij het gemiddelde en ik was erg tevreden over mijn jurering! Wat een opluchting en wat een geweldig gevoel gaf het jureren van deze wedstrijd!
De Italiaanse Giorgia Villa ging er met het goud van door, de Britse Amelie Morgan won zilver en de in de kwalificatie 1ste geplaatste Anastasiia Bachynska won brons. Je kan de finale hier terugkijken:
https://www.youtube.com/watch?v=Vq-w0Jk7y7g&feature=share&fbclid=IwAR0wY1CFXsFZLvUQyZGTr8J0AJnmmAX1MRlSyaR6_OrNAD-THfIvYkwac2U
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley