Regendans en "pakjesavond"
Blijf op de hoogte en volg Carlijn
06 December 2017 | Zuid-Afrika, Van Zylsrus
06dec17
Ik kwam net terug van mijn wandeling toen de zon in de verte de woestijn inzakte en zoals vaak een roze met gele gloed achterliet. Aan de andere kant lichte de hemel af en toe op vanwege bliksem schichten die steeds iets dichter bijkwamen totdat het één groot lichtspektakel werd. Het was bewolkt en de opwinding en de grote hoop op regen nam toe. Ikzelf had even daarvoor tijdens mijn wandeling 2 dode steenbokken gevonden bij de waterbronnen… het gevolg van de aanhoudende droogte. Ook de Meerkatten werden hoe langer hoe hongeriger en wanhopiger en de meerkat vrijwilligers moesten aanschouwen hoe het grootbrengen van de pups steeds moeizamer ging. Er is geen groen sprietje gras te bekennen en het rivierbed is volledig uitgedroogd. We werden voor het diner geroepen en op het overdekte terras bleven we het lichtspektakel aanschouwen toen de eerste druppels vielen en toen ging het heel snel… binnen een mum van tijd moesten we alle apparatuur en de borden met eten veilig stellen en stoof en spatte het water alle kanten op. De meeste rende vervolgens de regen in om de lang verlangde regen te proeven en te voelen. Ikzelf had hier minder behoefte aan omdat ik nog niet zo heel lang geleden het natte Nederland verlaten had. Het heeft zeker 1.5 uur gegoten. Kleine riviertjes ontstonden op het terrein en zelfs het lab had last van een kleine overstroming. De tijd die daarop volgde zaten we grotendeels zonder stroom, maar daar leek niemand van op te kijken. Er werden potjes kaart gespeeld om de tijd te doden en te wachten op onze shopping vanuit Kathu. Het was 5 december en pakjes avond. Het was mijn vrije dag en samen met Tanja (een Post Doc uit Nederland die al ruim 5 jaar in Zuid Afrika woont) had ik die dag pepernoten gebakken. De laatste keer dat ik dat had gedaan moet op de kleuterschool zijn geweest, maar het was hoe dan ook een uitdaging. Een aantal pepernoten hadden we in chocola met Ammarula gedompeld en in het half donker leek het ons een geschikt moment om wat perpernoten uit te delen. Later op de avond kwam eindelijk de auto met aanhanger uit de stad. Hiermee kwamen 4 nieuwe vrijwilligers én onze shoppings! De boodschappen die ik graag wilde had ik de week ervoor moeten invullen en het geld daarvoor in een zakje moeten stoppen. Tassen vol boodschappen werden de kamer in gedragen en iedereen ging opgewonden opzoek naar zijn of haar tas(sen) met naam erop. Het deed me heel erg sterk denken aan pakjes avond! Raar hoe je je eigen boodschappen kunt waarderen als het niet zo vanzelf sprekend meer is dat je zelf even naar de stad op en neer kunt als iets op is of je ergens extreme behoefte aan hebt ;-).
Hoe dan ook ben ik al heel aardig aan het leven hier gewend. Je zou verwachten dat er naast een 50 uurige werkweek en het verblijf op één locatie niet zo heel veel te beleven valt, maar dat blijkt toch niet zo te zijn. Naast mijn lab werk ben ik al twee keer in mijn vrije tijd mee geweest met Meerkat vrijwilligers. De meerkatten leven wel in de vrije natuur, dus voor mij een mooie gelegenheid om buiten het lab iets van de omgeving te zien. De dominante vrouwtjes hebben radio colours waardoor we de groepen makkelijk terug kunnen vinden. Ze zijn ongelooflijk goed aan mensen gewend en ze lopen soms letterlijk tussen je benen door of de pups klimmen op je tas of op schoot als je neerhurkt. Je kunt tussen ze doorlopen zonder dat ze zich daar iets van aantrekken en dus hun gedrag bestuderen.
Op één van de avonden werden we uitgenodigd om te komen BBQ (hier heet dat een braai) bij “Johnny’s huis”. Ik wist niet wat dat inhield, maar de meeste waren er bekend mee, dus sloot ik me bij het gezelschap van 10 personen aan om uit te vinden wat het was. De zoon van Jonhny en vriend zou ons komen ophalen en even na 8 uur stond iedereen klaar. Verwonderd vroeg ik me af hoe één auto ons allen zou vervoeren.. nouja heel makkelijk dus, allemaal achterin staand in de bak. Ik had het kunnen weten! Veel te hard dan goed was croste we over de landweg opweg naar Johnny’s farm. Daar lagen de lamskoteletten en worsten al klaar. Johnny blijkt een schapenboer te zijn en heeft een zoon en vriend die de braai organiseerde. Om 11 uur (de tijd die we hadden opgedragen terug op de farm te zijn) zaten we eindelijk aan tafel. Tegen 12 uur werden we teruggebracht waarop we zo stil mogelijk allen onze kamer introkken. Haha we leken wel een stelletje tieners die te laat thuis kwamen.
Afgelopen zondag was de ‘Kalahari race’. Een hardloopwedstrijd georganiseerd door een aantal vrijwilligers met natuurlijk alleen deelnemers van de farm. Met 15 mensen deed dus bijna de helft mee. Ikzelf wilde hier graag het hardlopen oppakken en had tot nu toe 4 keer getraind. Het werd dus een uitdaging om de 5.5 km helemaal rennend te voltooien, maar dat was dan ook gelijk het enigste doel dat ik voor mezelf stelde. Ik bleek geslaagd. In 39 minuten kwam ik over de finish en gezien het losse zand en de heuvels is het een aardige tijd voor een beginner. Het leukste was echter de manier waarop het georganiseerd was. Iedereen werd erin betrokken, markeringen, waterpunt en een “officiële” video van de race. Dit werd de meest hilarische video die ik ooit gezien heb! Wel moest er gewoon gewerkt worden die zondag, dus na de prijsuitreiking baande ik me weer een weg naar het lab waar de grote pup check op me te wachten stond. Gelukkig is dat ook wel erg leuk om te doen. Alle pups uit het nest vissen, wegen en hun spots bijkleuren.
Die zelfde avond werden alle matrassen uit de woonkamer buiten voor een wit gebouw gelegd waarop de nieuwe aflevering van ‘blue plannet’ werd geprojecteerd. Nee vervelen hoef ik me hier niet en gebrek aan enthousiaste organisatoren is er ook niet. Iedereen draagt zijn steentje bij om het leven hier aangenaam en bijzonder te maken.
Ik kwam net terug van mijn wandeling toen de zon in de verte de woestijn inzakte en zoals vaak een roze met gele gloed achterliet. Aan de andere kant lichte de hemel af en toe op vanwege bliksem schichten die steeds iets dichter bijkwamen totdat het één groot lichtspektakel werd. Het was bewolkt en de opwinding en de grote hoop op regen nam toe. Ikzelf had even daarvoor tijdens mijn wandeling 2 dode steenbokken gevonden bij de waterbronnen… het gevolg van de aanhoudende droogte. Ook de Meerkatten werden hoe langer hoe hongeriger en wanhopiger en de meerkat vrijwilligers moesten aanschouwen hoe het grootbrengen van de pups steeds moeizamer ging. Er is geen groen sprietje gras te bekennen en het rivierbed is volledig uitgedroogd. We werden voor het diner geroepen en op het overdekte terras bleven we het lichtspektakel aanschouwen toen de eerste druppels vielen en toen ging het heel snel… binnen een mum van tijd moesten we alle apparatuur en de borden met eten veilig stellen en stoof en spatte het water alle kanten op. De meeste rende vervolgens de regen in om de lang verlangde regen te proeven en te voelen. Ikzelf had hier minder behoefte aan omdat ik nog niet zo heel lang geleden het natte Nederland verlaten had. Het heeft zeker 1.5 uur gegoten. Kleine riviertjes ontstonden op het terrein en zelfs het lab had last van een kleine overstroming. De tijd die daarop volgde zaten we grotendeels zonder stroom, maar daar leek niemand van op te kijken. Er werden potjes kaart gespeeld om de tijd te doden en te wachten op onze shopping vanuit Kathu. Het was 5 december en pakjes avond. Het was mijn vrije dag en samen met Tanja (een Post Doc uit Nederland die al ruim 5 jaar in Zuid Afrika woont) had ik die dag pepernoten gebakken. De laatste keer dat ik dat had gedaan moet op de kleuterschool zijn geweest, maar het was hoe dan ook een uitdaging. Een aantal pepernoten hadden we in chocola met Ammarula gedompeld en in het half donker leek het ons een geschikt moment om wat perpernoten uit te delen. Later op de avond kwam eindelijk de auto met aanhanger uit de stad. Hiermee kwamen 4 nieuwe vrijwilligers én onze shoppings! De boodschappen die ik graag wilde had ik de week ervoor moeten invullen en het geld daarvoor in een zakje moeten stoppen. Tassen vol boodschappen werden de kamer in gedragen en iedereen ging opgewonden opzoek naar zijn of haar tas(sen) met naam erop. Het deed me heel erg sterk denken aan pakjes avond! Raar hoe je je eigen boodschappen kunt waarderen als het niet zo vanzelf sprekend meer is dat je zelf even naar de stad op en neer kunt als iets op is of je ergens extreme behoefte aan hebt ;-).
Hoe dan ook ben ik al heel aardig aan het leven hier gewend. Je zou verwachten dat er naast een 50 uurige werkweek en het verblijf op één locatie niet zo heel veel te beleven valt, maar dat blijkt toch niet zo te zijn. Naast mijn lab werk ben ik al twee keer in mijn vrije tijd mee geweest met Meerkat vrijwilligers. De meerkatten leven wel in de vrije natuur, dus voor mij een mooie gelegenheid om buiten het lab iets van de omgeving te zien. De dominante vrouwtjes hebben radio colours waardoor we de groepen makkelijk terug kunnen vinden. Ze zijn ongelooflijk goed aan mensen gewend en ze lopen soms letterlijk tussen je benen door of de pups klimmen op je tas of op schoot als je neerhurkt. Je kunt tussen ze doorlopen zonder dat ze zich daar iets van aantrekken en dus hun gedrag bestuderen.
Op één van de avonden werden we uitgenodigd om te komen BBQ (hier heet dat een braai) bij “Johnny’s huis”. Ik wist niet wat dat inhield, maar de meeste waren er bekend mee, dus sloot ik me bij het gezelschap van 10 personen aan om uit te vinden wat het was. De zoon van Jonhny en vriend zou ons komen ophalen en even na 8 uur stond iedereen klaar. Verwonderd vroeg ik me af hoe één auto ons allen zou vervoeren.. nouja heel makkelijk dus, allemaal achterin staand in de bak. Ik had het kunnen weten! Veel te hard dan goed was croste we over de landweg opweg naar Johnny’s farm. Daar lagen de lamskoteletten en worsten al klaar. Johnny blijkt een schapenboer te zijn en heeft een zoon en vriend die de braai organiseerde. Om 11 uur (de tijd die we hadden opgedragen terug op de farm te zijn) zaten we eindelijk aan tafel. Tegen 12 uur werden we teruggebracht waarop we zo stil mogelijk allen onze kamer introkken. Haha we leken wel een stelletje tieners die te laat thuis kwamen.
Afgelopen zondag was de ‘Kalahari race’. Een hardloopwedstrijd georganiseerd door een aantal vrijwilligers met natuurlijk alleen deelnemers van de farm. Met 15 mensen deed dus bijna de helft mee. Ikzelf wilde hier graag het hardlopen oppakken en had tot nu toe 4 keer getraind. Het werd dus een uitdaging om de 5.5 km helemaal rennend te voltooien, maar dat was dan ook gelijk het enigste doel dat ik voor mezelf stelde. Ik bleek geslaagd. In 39 minuten kwam ik over de finish en gezien het losse zand en de heuvels is het een aardige tijd voor een beginner. Het leukste was echter de manier waarop het georganiseerd was. Iedereen werd erin betrokken, markeringen, waterpunt en een “officiële” video van de race. Dit werd de meest hilarische video die ik ooit gezien heb! Wel moest er gewoon gewerkt worden die zondag, dus na de prijsuitreiking baande ik me weer een weg naar het lab waar de grote pup check op me te wachten stond. Gelukkig is dat ook wel erg leuk om te doen. Alle pups uit het nest vissen, wegen en hun spots bijkleuren.
Die zelfde avond werden alle matrassen uit de woonkamer buiten voor een wit gebouw gelegd waarop de nieuwe aflevering van ‘blue plannet’ werd geprojecteerd. Nee vervelen hoef ik me hier niet en gebrek aan enthousiaste organisatoren is er ook niet. Iedereen draagt zijn steentje bij om het leven hier aangenaam en bijzonder te maken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
