Colombia, Ciudad Perdida

16 jun 17
Gisteren avond laat ben ik in Palomino aangekomen. Voor de 3de keer ervaarde ik de enorme omvang en impact van een hier blijkbaar 'normale' onweersbui. Ik heb me meerdere malen afgevraagd in wat voor recordtijd de parkeergarage van de Jan Linders hiermee zou zijn volgelopen. Ik denk niet dat ze daarom hier parkeergarages hebben ;-). Echter blijkt ook lang niet alles hier te zijn opgewassen tegen dit soort buien en zelfs de daken van de bussen en hostels zijn niet compleet waterdicht. In ieder geval baalde we enorm toen we met de bus op de eindbestemming aankwamen en in de stromende regen en in het pikken donker moesten uitvogelen hoe we bij een hostel kwamen. Met een motortaxi (wat beter een boot had kunnen zijn, want ook de wegen en zandwegen krijgen het water niet snel genoeg afgevoerd) bereikte we uiteindelijk het Tiki hostel dat nog precies genoeg plaats had voor ons groepje van inmiddels 5 personen. In het grote zwembad zijn we weer op temperatuur gekomen en was de koude natte reis weer snel goedgemaakt. Na eindelijk een goede nachtrust ga ik toch maar eens rustig opschrijven wat ik afgelopen week allemaal heb meegemaakt met als hoogte punt de Lost City Tour (Ciudad Perdida)!!

Mijn aankomst in Colombia begon in Cartagena, een havenstad in het noorden van Colombia dat bestaat uit een oud en nieuw gedeelte. De eerste dag reisde ik per speedboot naar het mooie eiland Baru waar ik de nacht ben gebleven in een leuk hutje op een privé strand. Een chill momentje! De terugweg was een stuk spannender aangezien we toen met de speedboot in mijn eerste onweersbui terecht kwamen. Ik was met 2 Israëlische jongens die kost wat koste hun bier probeerde te blijven vasthouden. Maar de boot vloog uiteindelijk zo hoog over de golven dat we met beide handen de reling moesten vasthouden. Als verzopen katten bereikte we na een uur de kust. Een taxi nemen was in die staat onmogelijk dus liepen we rillend door de tot enkelhoogte gevulde straten terug naar ons hostel.

Die avond en de volgende ochtend heb ik het oude gedeelte van Cartagena bezocht. Dit bestaat uit kleurrijke oude gebouwen en er hangt een gezellige en veilige sfeer. Wel heel toeristisch, maar zelfs ’s avonds zo druk dat je er prima rond kan struinen. Vanaf de muur om het oude gedeelte kan je uitkijken over de haven, en wat pleinen. Daarna ben ik doorgereisd naar Santa Marta waar ik voor de dag erna de Lost City Tour boekte. Één van de dingen op mijn 'must do' lijst en daar had ik dus ook erg veel zin in!
De volgende ochtend vertrokken we in een 4x4. Ik was blij te zien dat ook Hannah, een Britse die ik de dag ervoor in de bus had ontmoet in dezelfde tour zat. Verder waren we met een aantal Britse, Australische, Argentijnse en 2 Colombiaanse: 13 mensen en 1 gids. We hebben een dikke 2 uur gereden, waarvan een uur over een hobbelige zandweg de berg op waar we begonnen met een goede lunch. Tegelijkertijd kwamen ook mensen die de tour hadden volbracht aan, duidelijk uitgeput en onder de modder en muggenbeten. Er stond ons dus nog wat te wachten! De eerste uren waren afzien en moesten we in de brandende zon bergop. Ik genoot gelijk al van de uitzichten op groene bossen en heuvels: Jungle!! Laat in de middag kwamen we in het kamp aan. Dit bestond uit een afdak met een keuken, zit gelegenheid en rijen met bedden boven elkaar met klamboes. We zwommen in de dichtstbijzijnde waterval waar we van de rotsen konden springen… midden in de jungle hoe gaaf is dat? Er werd heerlijk voor ons gekookt en aangezien we de volgende dag weer om 5 uur op moesten kropen we rond 8 uur in onze bedden. De volgende dag werd de tocht vervolgd over smallere paadjes waar we regelmatig opzij moesten voor de muildieren. De kampen werden door middel van deze dieren bevoorraad. Ongelooflijk wat zij kunnen! Waar wij bijna op handen en voeten liepen, stappen zij zwaar bepakt overheen. Ook veel inheemse mensen wonen langs de route. Allen wit gekleed met lange zwarte glanzende haren, heel vriendelijk en heel religieus. Dit alles gaf een aparte sfeer aan de jungle tocht. Rond lunchtijd bereikte we een ander kamp met een nog veel mooiere zwem gelegenheid. Er was zelfs een Tarzan swing! Zeker de bijzonderste plaats waar ik ooit gezwommen heb. Na de lunch vervolgde we onze tocht. Het was inmiddels bewolkt geworden en al snel begon het te regenen. Dit werd mijn 2de grote onweersbui… 3 uur lang….. De paden werden modderige rivieren. Na een korte pauze onder het afdak van een militaire post werden we samengevoegd met een andere groep zodat we 2 gidsen hadden. Rivier na rivier moesten we door tot onze bovenbenen. Beide gidsen hadden we nodig om overeind te blijven in de stroming. De grote algemene heldere rivier waar we ’s middags nog zo vreedzaam in gezwommen hadden was veranderd in een grote wilde bruine watermassa. Deze moesten we daarom over via een kabelbaan 1 voor 1. In de hut aangekomen excuseerde de gids dat we niet konden douche…. Douche? Nee serieus we hadden net 3 uur gedoucht in de regen. Iedereen wilde zo snel mogelijk droge kleren aan. Het kamp was groter dan de dag ervoor en er verbleven meer mensen. Weer gingen we vroeg naar bed, maar helaas voor mij was dat van korte duur en werd ik die nacht heel heel ziek. De volgende ochtend kon ik nauwelijks op mijn benen staan, maar zo dicht bij de City kon ik niet afhaken. Onze kleren leken nog natter dan de dag ervoor ( ja het is waar, in een jungle droogt niets). Zonder iets te kunnen eten begon ik aan de meer dan 1000 traptreden naar het einddoel. Ciudad Berdida ligt werkelijk op een adembenemende plaats. Op een bergrug, een waterval op de achtergrond, omringd door jungle jungle en nog een jungle...De stad strekt zich uit over ongeveer 2 km en we hebben er dan ook ruime tijd in doorgebracht.

Die middag begonnen we aan de terugweg waar ik me niet zoveel van herinner, zonder water en zonder eten voel je je erg energieloos ;-). Wat me wel opviel is dat we niet via de kabelbaan hoefde en de rivier gewoon te voet over konden steken. Waar waren die tientallen andere rivieren die we die dag ervoor met zoveel hulp en moeite moesten doorkruisen? Wat kan een jungle veranderen in een paar uur! Die middag had ik ook niet door hoe de muggen me compleet lek staken…. Daar kwam ik pas achter in het kamp wat ik wonder boven wonder gehaald heb. Die nacht sliep ik een stuk beter. Op dag 4 kwamen we terug bij ons begin punt. Ondanks het ziek zijn, de mega vele muggen bulten en vreselijke afzien, was het een van mijn grootste, mooiste en avontuurlijkste ervaringen ooit. Het was het allemaal helemaal waard!!

De dag erna vertrokken Hannah en ik naar Tayrona National Park. Daar sliepen we op een camping in een tent letterlijk op het strand. Hier hebben wat gewandeld maar vooral ook gezwommen en de adembenemende mooie stranden bezocht. Te paard (ofwel ik had een muildier) zijn we vervolgens weer teruggekomen waarna we de bus naar Palomino hebben gepakt.